Kwiaty bzu czarnego i magiczny pyłek

Miniony weekend spędziłam w towarzystwie statków, morza atrakcji i nadrzecznej bryzy, przy okazji odbywających się w moim mieście corocznych Dni Morza.
Zaś poprzedni, długi weekend zawiódł mnie nad morze.
Bliska odległość mojego miejsca zamieszkania od morza, to niewątpliwie jeden z największych atutów miejsca, w którym mieszkam.
Szczególnie, że wybierając alternatywną trasę turystyczną, mam możliwość odbycia podróży w przyjemnym towarzystwie mijanej przyrody.
Za sprawą tej wyprawy, mogłam wzbogacić swoje  zielarsko-kulinarne dokonania o kolejne przyjemne doznania.
W ubiegłym roku poraz pierwszy spróbowałam zrobić sama 

 syrop z kawiatów czarnego bzu 

i z niecierpliwością wyczekiwałam kolejnego sezonu na przygotowanie zimowych zapasów.
Znalezienie w dużym mieście czystego miejsca,
skąd można zebrać kwiaty czarnego bzu jest karkołomnym wyczynem.
Dlatego wyprawa nad morze miała dla mnie podwójny wymiar. Odwiedziłam miejsce, które kocham miłością niezmienną od wielu, wielu lat i mogłam zebrać kwiaty bzu w sprzyjających okolicznościach nadmorskiego klimatu.
Chciałam w tym roku pójść dalej z moimi zielarsko-kulinarnymi poczynaniami, 
dlatego wypróbowałam nowe receptury na przetworzenie kwiatów czarnego bzu.

I. Smażone kwiaty czarnego bzu 

To jest prawdziwy rarytas, którego trzeba koniecznie spróbować. 

Kwiaty smaży się według upodobania w cieście naleśnikowym lub racuchowym, posypuje cukrem pudrem i zajada :-)

Podaję mój przepis w proporcji do przygotowanej ilości:

- 10 kwiatów czarnego bzu,

- 1/2 szklanki mąki,

- szklanka kefiru, 

- 1/2 łyżeczki proszku do pieczenia,

- szczypta soli,

- cukier puder do posypania,

- olej do smażenia.

Kwiaty zanurzamy w przygotowanym cieście i smażymy na tłuszczu.

 II. Miód z kwiatów czarnego bzu

 Składniki:

- 40 baldachów,

- 1 kg cukru,

- 1,5 litra wody,

- sok z jednej cytryny ( można dodać więcej).

Kwiaty zalewamy zagotowaną wodą i zostawiamy na godzinę.
Po tym czasie odcedzamy kwiaty, dodajemy cukier, sok z cytryny i doprowadzamy do wrzenia. Gotujemy ok. 1 godziny, aż zredukuje się ilość wody. 
Gorący miodek wlewamy do słoiczków.
Można je dla pewności zapasteryzować.   
Czym różni się miodek od syropu? Ma ten charakterystyczny dla miodu lekko drapiący posmak na podniebieniu :-)

 

 

III. Ocet z kwiatami czarnego bzu 

Do octu winnego lub jabłkowego (ja wybrałam jabłkowy) należy dodać baldachy z kwiatami, 
w proporcji:

jedna szklanka octu - jeden kwiatostan

i pozostawić na 3-4 dni w ciemnym, ciepłym miejscu, w szklanym naczyniu.

Od czasu do czasu należy przemieszać zawartość.  

Potem wystarczy ocet przecedzić i przechowywać w zakorkowanej, ciemnej butelce.

Uzyskujemy ocet o ciekawym smaku do stosowania zarówno w kuchni, zdrowotnie jak i w kosmetyce:

- ja dodaję go do sosu vinegret,

- po rozcieńczeniu z wodą, można używać go jako toniku do twarzy, 

- a do spożycia, wymieszaną łyżkę ze szklanką wody, jako kurację oczyszczającą organizm.  

 

 

IV. Suszone kwiaty czarnego bzu

To czego nie zdołałam przetworzyć, trafiło do suszenia. 

Na rozłożonym prześcieradle, w zacienionym, przewiewnym pomieszczeniu rozkładamy kwiaty. 

Ja suszyłam je trzy dni.

Przechowuję je w całości w ciemnych słoikach. 

Zastosuję do zaparzania naparu do picia, przemywania twarzy czy aromatycznej kąpieli. 

Kwiatom czarnego bzu przypisywano dawniej magiczną moc. Zapewne, to za sprawą złocistego pyłku, którym pokryte są kwiaty.

Dlatego przy zrywaniu i obróbce, należy zachować delikatność, aby tego pyłku utracić jak najmniej.

 

 

 

Kiedy ja zbierałam te kwiaty, wiele z nich było jeszcze w pąkach. 

Rejon nadmorski ma chłodniejszy klimat, więc jest szansa, że kwiaty tam jeszcze są. 

Jeśli nie uda się Wam ich zebrać z tym roku, pozostaje pamiętać o nich w następnym sezonie, 

a w sklepie zielarskim kupić susz na pyszną, zdrowotną herbatkę. 

Szczególnie polecaną na porę zimową.